ΒΑΝΔΑΛΙΣΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ “ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΒΑΛΕΝΤΗΣ” ΣΤΟ ΛΗΞΟΥΡΙ-ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΑ ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ

Σήμερα το απόγευμα κατόπιν ενημέρωσης από τον Αντιδήμαρχο Παλικής  επισκέφτηκα το παλαιό δημοτικό σχολείο Ληξουρίου Θουκυδίδης Βαλεντής. Η εικόνα πραγματικά απογοητευτική, κάποιοι είχαν καταστρέψει τα φωτιστικά σώματα που φωτίζουν το κτήριο. Ένα έργο που ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό και δυστυχώς κάποιοι, που δεν ξέρω πώς να τους χαρακτηρίσω, θέλουν να το ξαναβυθίσουν στο σκοτάδι.

Πιθανολογείται ότι ο συγκεκριμένος βανδαλισμός διαπράχτηκε  από παιδιά που είναι ακόμα ποιο λυπηρό.  Μου είναι αδιανόητο να αποδεχτώ ότι παιδιά διέπραξαν κάτι τέτοιο. Αν το διέπραξαν όμως, τότε έχουμε σαν κοινωνία αποτύχει πλήρως. Έχουμε αποτύχει σαν άνθρωποι, σαν Γονείς ,σαν Εκπαιδευτικοί, σαν Πολιτικοί,  σαν Επιστήμονες,  σαν Θρησκευτικοί.   Όλοι μηδενός εξαιρουμένου.  Αν στα παιδιά μας και μιλάω πρωτίστως σαν γονιός, δεν τους δίνουμε να καταλάβουν  ότι αυτό που λείπει από αυτή την πατρίδα είναι το συναίσθημα της δημιουργίας,  που προσβλέπουμε;

Θεωρώ ότι η γενιά η δικιά μου και αρκετές προηγούμενες απέτυχαν σε πολλά, δεν έχουμε όμως πλέον το περιθώριο να αποτύχουμε και σε αυτό. Αν υπάρχει ελπίδα σε αυτόν τον τόπο υπάρχει μόνο στα παιδιά και αν οπλίζουμε τα χέρια τους  και τα μυαλά τους στο να καταστρέφουν και όχι στο να οραματίζονται, να διεκδικούν και να δημιουργούν, τότε τι περιμένουμε;

Αν φυτεύουμε στο μυαλό και την συνείδηση τον παιδιών μας την χαρά της καταστροφής, τι  σοδειές  ανθρώπων περιμένουμε να προκύψουν;  

Από την αρχαιότητα το φως αποτελούσε τη γνώση, και το σκοτάδι το φόβο και την άγνοια. Αυτά τα παιδάκια  λοιπόν υποσυνείδητα επέλεξαν το σκοτάδι αντί για το φως. Μπορεί να ακούγεται λίγο  υπερβολικό και τραβηγμένο το συμπέρασμα αλλά δεν νομίζω ότι απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Θα ήθελα λοιπόν να απευθυνθώ στα παιδιά που διέπραξαν αυτή την πραγματικά  θλιβερή πράξη και να τους ζητήσω συγνώμη ως ενήλικας γιατί προφανώς  κάτι δεν έκανα και εγώ σωστά. Σαν αρχιτέκτονας θέλω να τους πω ότι τα συγκεκριμένα φώτα δεν φώτιζαν απλά ένα κτίριο, φώτιζαν ένα σχολείο, μια ιστορία και πολλά συναισθήματα τα οποία είναι καταγεγραμμένα σε κάθε κτιριακό όγκο που ορθώνεται στο αστικό περιβάλλον. Το φως είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο  γιατί πρωτίστως μας επιτρέπει να δούμε τα λάθη μας και να γίνουμε καλύτεροι. Το φως διαστέλλει το μυαλό και διευρύνει την πνευματική μας διάσταση.     Σε αντίθεση  το σκοτάδι μας συρρικνώνει σαν πνευματικά όντα και γεμίζουμε φόβο!!!!  Η ιδιαιτερότητα της ελληνικής πόλης και η σχέση της με το φως θεωρώ ότι έχει αποδοθεί με τον πιο ακριβή τρόπο, όχι από έναν αρχιτέκτονα αλλά από έναν δημοσιογράφο, τον Γνωστό Γιάννη Θεοδωράκη  με τους στίχους του τραγουδιού «όμορφη πόλη» όπου θα μου επιτραπεί να αναφέρω   τον πρώτο στοίχο  που περιγράφει την ελληνική πόλη μέσα από το χρυσό του ήλιου και τον τελευταίο   που  το σκοτάδι της νύχτας  εξαφανίζει τα πάντα.

Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα
……….

Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν

Δημήτρης Μεσσάρης

Αρχιτέκτων Μηχανικός

Ειδικός Συνεργάτης Δημάρχου Κεφαλλονιάς