’ΙΜΙΑ’’ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1996
Όσες σελίδες και αν γραφούν για αυτό το λυπηρό γεγονός, γνωστό σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης και του απανταχού ελληνισμού, όσο μελάνι και αν χαθεί, ότι και να γραφεί, θα είναι λίγο μπροστά στις πτυχές του συμβάντος και στον αμέτρητο σεβασμό που οφείλουμε στους τρεις αξιωματικούς του πολεμικού ναυτικού μας, Υποπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση, Υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο, Αρχικελευστή Έκτωρα Γιαλοψό πλήρωμα του ελικοπτέρου ΠΝ που έχασαν τη ζωή τους τότε.
Ο κάθε Έλλην πολίτης που σέβεται τον εαυτό του και την πατρίδα του, δεν ξεχνάει τη θυσία αυτή των ανδρών. Με τις τότε συνθήκες ήταν θυσία.
Και η θυσία αυτή ήταν υπέρτατη προς την πατρίδα, γιατί αυτά τα παλικάρια έπεσαν για την τιμή τους, για το τρίπτυχο Πατρίδα-Σημαία-Όρκος που είναι το ευαγγέλιο του Έλληνα Αξιωματικού και με αυτές τις συντεταγμένες έδωσαν τη ζωή τους για τα ‘’Πιστεύω τους’’.
Κάποιοι, υψηλά ιστάμενοι της εποχής, αδαείς περί των γεγονότων και μακράν της επικρατούσας κατάστασης είπαν Ο ένας ότι οι αξιωματικοί μας έπαθαν ‘’Βέρτικο’’ και ο άλλος προσευχόταν να πάρει ο αέρας ‘’αυτό το πανί’’ εννοώντας φυσικά τη σημαία μας.
Ανερυθρίαστοι έλεγαν αυτά που έλεγαν, τη στιγμή που οι αξιωματικοί μας με το νέο φύλλο πορείας τους πετούσαν προς το Ηρώον των Πατρών του ναυτικού μας.
Αξίζει η γραφή του Αντιναυάρχου E.Α Ξενοφών Μαυρογιάννη στη ναυτική Ελλάδα Ιανουάριος 2006, με τίτλο ‘’ΕΜΠΛΕΟΙ ΠΑΣΗ ΤΙΜΗΣ’’ γιατί ο θάνατός τους ήταν μήνυμα ζωής για αυτό εμφανίστηκαν στη σκηνή της Ελληνικής ιστορίας παίρνοντας τον πυρσό από τα χέρια των παλαιών ηρώων. Απέδειξαν ότι η πατρίδα ήταν η πρώτη προτεραιότητα. Τήρησαν τον όρκο που είχαν δώσει ‘’να φυλάττουν πίστη εις την πατρίδα και να υπερασπίζουν με πίστη και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος τους. Τη σημαία να μη την εγκαταλείπουν.
Και αυτή η σημαία η ελληνική σκέπασε τον κορμό των παλικαριών μας στο ταξίδι της αιωνιότητας και της δόξας.
Όντως ήταν έμπλεοι πάσης τιμής.
Tου ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ Συνταξιούχου Πλοιάρχου Ε.Ν.