ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Γράφει ο Διονύσης Αρβανιτάκης
27 Απριλίου 1941, πρωί της Κυριακής του Θωμά. Η Αθήνα ξυπνά ανήσυχη από τα Γερμανικά άρματα που την καταλαμβάνουν.
Ο Ίλαρχος Γιακόμπι και ο Υπολοχαγός Έλνιτς υψώνουν την Γερμανική σημαία στην Ακρόπολη και το αναγγέλλουν στον Χίτλερ. Τσόντα από κοντά και οι Ιταλοί που ο στρατάρχης Λιστ δεν τους θέλει στην νικητήρια παρέλαση. Όμως παρεμβαίνει ο Μουσολίνι. Η παρέλαση γίνεται με τα κλειστά παράθυρα των Αθηναίων και την καθολική αποχή. Το ΜΗΝΥΜΑ το πήραν οι κατακτητές μας.
Η ηρωική φωνή του Κωνσταντίνου Σταυρόπουλου του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών τρυπά το κόκκαλο Γερμανών και Ιταλών. « Έλληνες κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του Μετώπου».
Αυτή η προτροπή ήταν το έναυσμα για την καθολική αντίσταση του λαού του ελληνικού, που ξεκίνησε χωρίς αρχηγούς, χωρίς φόβο.
Στο μέτωπο αντιμετωπίσαμε τους εισβολείς με τα όπλα αλλά και την δύναμη του Δικαίου για την ελευθερία μας. Σήμερα θα τους αντιμετωπίσουμε με τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις, τα ψυχικά αποθέματα που έχουμε μέσα μας και είναι ανεξάντλητα.
Δεν υπάρχουν μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, πλούσιοι ή φτωχοί, μικροί ή μεγάλοι. Υπάρχουν ΕΛΛΗΝΕΣ που ο κάθε ένας μόνος του αλλά και όλοι μαζί αντιτάξαμε την άρνησή μας να υποταχθούμε. Αυτό ήταν το μεγαλείο του λαού μας.
Αυτό το μεγαλείο, αυτό το ελληνικό ηθικό ανάστημα δεν ήταν δυνατόν να το αναγνωρίσουν ή να το δεχτούν οι δυνάστες μας. Γιατί από αυτές τις αστείρευτες δεξαμενές στήθηκαν τα τείχη της άρνησης και της αντίστασης σε κάθε επιβολέα, και τα τείχη παρέμειναν όρθια γιατί δεν μπόρεσε να τα γκρεμίσει καμία δύναμη.
Η Ελλάδα από άκρη σε άκρη πνίγηκε στο αίμα. Η βουλιμία Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων, αυτή η τριμελής ορχήστρα της απάνθρωπης παρτιτούρας της κατοχής τους, προσπάθησαν να πνίξουν τις οιμωγές ενός λαού, του Ελληνικού, γιατί δεν τον υπέταξαν και δεν τον κατέβαλλαν.
Η ελληνική θυσία χάριν της ελευθερίας και της άρνησης της υποδούλωσης, ήταν η τιμή της Ελλάδος που στάθηκε φωτεινό αστέρι και αλώβητη και στο Αλβανικό μέτωπο και στην Μάχη των Οχυρών.
