«Πρώτη μέριμνα του Δήμου οφείλει να είναι η παιδεία»
Για μία ακόμη φορά, όπως και πολλές άλλες στο παρελθόν, κάνουμε λόγο στη χώρα μας για “κρίση αξιών”. Ιστορικά φαίνεται πως η Δημοκρατία δε συμβιβάζεται με την κατάπτωσή τους. Γι’ αυτό η παιδεία και η ποιότητά της, θα έπρεπε να ήταν η πρώτη μέριμνα των πολιτικών που αγαπούν τη Δημοκρατία-πράγμα που, όπως φαίνεται, δε συμβαίνει. Υπάρχουν, ασφαλώς, και άλλοι τομείς στους οποίους θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα όπως ο τουρισμός, η αγροτική παραγωγή, η μεταποίηση τροφίμων και η εξειδικευμένη παραγωγή, το διεθνές εμπόριο, οι νέες τεχνολογίες, η ναυτιλία, η διαχείριση των αποβλήτων και οι ιχθυοκαλλιέργειες. Ωστόσο, σε αυτό το κείμενο καταθέτω ορισμένες σκέψεις μου γύρω από την εκπαίδευση και σε σχέση πάντα με τις αρμοδιότητες του Δήμου.
A.Να μπορούν η Α΄βάθμια και η Β΄βάθμια εκπαίδευση να λειτουργούν ως Διευθύνσεις. Είναι γεγονός ότι απ’ τη στιγμή που ο Δήμος ανέλαβε την οικονομική διαχείριση, η οποία πριν το 2010 ανήκε στη Νομαρχία μέσω κωδικών που αφορούσαν αμιγώς αναλώσιμα των υπηρεσιών, οι Προϊστάμενοι έχουν βρεθεί σε μία πάρα πολύ δύσκολη θέση και δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Η γραφειοκρατία έχει γιγαντωθεί σε τέτοιο βαθμό(εξαιτίας αυτής της αλλαγής), που ακόμη και για μία απλή μεταφορά ενός τηλεφώνου χρειάζονται διαδικασίες επί διαδικασιών. Είναι ένα πράγμα ο ορθολογισμός των εξόδων στο δημόσιο τομέα, και ένα εντελώς διαφορετικό το να μη διαθέτουν οι διευθύνσεις της εκπαίδευσης ούτε ένα Ευρώ. Πως μπορούν αυτές οι πολύ σημαντικές υπηρεσίες να είναι ωφέλιμες για τα παιδιά μας τη στιγμή που χρειάζεται «αίτηση με χαρτόσημο» για να βγάλουν ακόμη και μερικές φωτοτυπίες; Ο νέος Δήμος που θα προκύψει οφείλει να παρέχει στους διευθυντές της Α΄βάθμιας και της Β΄βάθμιας εκπαίδευσης, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον τα αυτονόητα έξοδα λειτουργίας και, κυρίως, να διαφυλάττει την αξιοπρέπεια του έμψυχου δυναμικού.
B.Οδική ασφάλεια στα σχολεία. Όλοι γνωρίζουμε ότι περιοδικά αλλά σταθερά χάνουμε συνανθρώπους μας με τον πιο άδικο τρόπο, τα τροχαία δυστυχήματα. Ένας βασικός λόγος για τον οποίο συμβαίνει η χώρα μας να έχει αυτήν την αδιανόητη πρωτιά, είναι το γεγονός ότι οι νέοι οδηγοί καλούνται να πάρουν το δίπλωμα οδήγησης σε μία ηλικία, περί τα τέλη Λυκείου, όπου οι χαρακτήρες τους είναι ήδη διαμορφωμένοι. Υπάρχει δίπλα στην εκκλησία της Λάμιας στα Διλινάτα, ένα πρότυπο κέντρο κυκλοφοριακής αγωγής το οποίο μένει αναξιοποίητο. Θα μπορούσε το πρόγραμμα των εκδρομών των σχολείων να περιλαμβάνει μία τουλάχιστον επίσκεψη τη χρονιά, από τα τέλη του Δημοτικού μέχρι και το Λύκειο, προκειμένου οι μαθητές να εξοικειώνονται με τις σημάνσεις, τους σηματοδότες και γενικότερα με την ορθή-αμυντική κυκλοφοριακή αγωγή που κάθε άλλο παρά συναντάμε στο δρόμο μας καθημερινά.
Γ.Τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στα σχολεία. Τα σχολεία μας συνήθως λειτουργούν – με εξαίρεση το εσπερινό – από τις πρωινές μέχρι τις μεσημεριανές ώρες. Αυτό το χρονικό διάστημα, η εξωτερική θερμοκρασία κινείται από τις μέσες μέχρι τις ανώτατες τιμές της. Γι’ αυτό λοιπόν, θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο αν αξιοποιώντας τα σχετικά κοινοτικά προγράμματα, τοποθετούσαμε φωτοβολταϊκά στις μεγάλες, ως προς την επιφάνεια, ταράτσες και στέγες των σχολείων μας. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θα εξοικονομούσαμε το κόστος της θέρμανσης των σχολείων, όχι μόνο θα μειώναμε τις εισαγωγές πετρελαίου για τη χώρα μας καθώς δε θα το χρειαζόμασταν πια, όχι μόνο θα είχαμε και έσοδα καθώς η ΔΕΗ θα όφειλε, βάσει νόμου, να αγοράζει την περισσευόμενη από τους συσσωρευτές ενέργεια, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι θα εκπαιδεύαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το παράδειγμα, τα παιδιά μας στην ενεργειακή παιδεία που είναι απαραίτητο να έχουν σε μία εποχή όπου η ενέργεια είναι το βασικό κομμάτι στην παγκόσμια σκακιέρα.
Επειδή δε θέλω όμως να γράφω και να λέω πολλά, θα σταματήσω σε αυτές τις τρεις σκέψεις μου προκειμένου το κείμενό μου να μη αποκτήσει όγκο που θα το καταστήσει δυσανάγνωστο και κουραστικό. Ωστόσο, επιφυλάσσομαι να επανέλθω με νέες ιδέες οι οποίες θα αφορούν στους σημαντικούς τομείς για τους οποίους κάναμε λόγο στην αρχή.Εκατόν πενήντα χρόνια μετά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, ας ανακτήσουμε την αναγκαία Αλληλεγγύη μας ξανά, ας γίνουμε μία Ομάδα ξανά, για να γίνουμε όλοι μαζί Ριζοσπάστες Ξανά!