ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΑ ” ΑΛΙΚΤΥΠΑ” ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ της Εύας Ηλ. Μπεριάτου

…το ξύλο σ’ αφήνει να τ’ αφουγκραστείς
ν’ ακουμπήσεις τ ’αυτί σου πάνω του για ν’ ακούσεις
τις ιστορίες που σαν φύλλα ή χρόνια το κατοικούν.
Οι πόροι του-μικρές χαραμάδες ψυχών.
Μάτια και στόματα να προϋπήρχαν
Αν κλείσεις τα μάτια θ’ ακούσεις τους ψιθύρους,
Τις φωνές τους, τις διηγήσεις τους.
Κύματα-κρίματα που διαδέχονται το ένα το άλλο.
Η φύση μιλά, τα πρόσωπα αναπνέουν.
Συνωμοσία-μελωδία που αποκρυπτογράφησε ο καλλιτέχνης,
ζητά όλες μας τις αισθήσεις για ν’ αποκαλυφθεί,
κύρια ν’ ακουστεί η αναπνοή και η μουσική της.
Έννοιες-ιδέες-πρόσωπα-άνθρωποι
Προτάσεις; διάλογοι; συνουσίες;
Ονόματα γραμμένα: Κώστας, Σπύρος, Φώτης, Σοφία, Ελπίδα…
Βροχή-κλάμα σαν ένα μυστικό σκάψαν στην άμμο
για να το κρύψουν. Η άμμος έγινε ξύλο;
Ο ζωγράφος το στιγμάτισε με ίλιγγο αναπόφευκτο
όπως ο κύκλος της ζωής.