skip to Main Content
Dimar

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜ.ΑΡ: ΤΟ ΤΕΛΟΣ Η’ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ;

Οι λόγοι που το 6,5% της ΔΗΜ.ΑΡ. έγινε μέσα σε δυο χρόνια 1,1% είναι, ασφαλώς, πολλοί, αλλά, κατά τη γνώμη μου, ο σημαντικότερος παράγοντας ήταν η εμφάνιση του «Ποταμιού». Πράγματι, μετά την αποχώρηση από  την Κυβέρνηση, τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΔΗΜ.ΑΡ έφθιναν, αλλά η εντύπωση που δινόταν, ήταν, ότι το κόμμα, στις Ευρωεκλογικές θα διατηρούσε την κρίσιμη ιστορικά μάζα των ψηφοφόρων του, ένα ποσοστό, δηλ. κοντά στο 3%.

Το ότι αυτό δεν συνέβη οφείλεται, κυρίως-κατά τη γνώμη μου-στην εμφάνιση του «Ποταμιού», που χωρίς να βαρύνεται με «κυβερνητικές αμαρτίες» ,με έναν λόγο πολύ πιο σύγχρονο και επικοινωνιακό από εκείνον της ΔΗΜ.ΑΡ, κατάφερε να απευθυνθεί πολύ πιο αποτελεσματικά στον χώρο που «φλερτάριζε» η Δημοκρατική Αριστερά .

Αγνοήθηκε προκλητικά και  αλαζονικά  το ότι ένας ΚΥΡΚΟΣ, ο γιός του αείμνηστου Λεωνίδα, ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το «Ποτάμι». Η εκλογή του, μάλιστα, επιβεβαιώνει από κάθε άποψη ότι το «δακτυλίδι» που ο Λεωνίδας είχε «περάσει» στο χέρι του Φώτη, τους τελευταίους μήνες είχε εξαφανιστεί από το δάκτυλό του, αλλά αυτό, δεν το είχε δει κανείς!

Στους λόγους ,φυσικά, αυτής της πρωτοφανούς «εξαέρωσης» θα πρέπει να συνυπολογίσουμε:

1.Την υπόθεση της συμμετοχής και αποχώρησης από την συγκυβέρνηση («θολά και αντιφατικά μηνύματα στους ψηφοφόρους»)

2.Την πρωτοφανή «ενδοστρέφεια»

3.Το ότι οι «διάλογοι» με τους διάφορους χώρους και ομάδες της κεντροαριστεράς ,από την στιγμή που εμφανίσανε μηδενική αποτελεσματικότητα, μπορούν να χαρακτηριστούν άνετα προσχηματικοί.( Συζήτηση με τα λάθος άτομα και με τον λάθος τρόπο)

4.Χαμηλός βαθμός στην «επικοινωνία»

5.Λανθασμένη εκτίμηση της συνολικής κατάστασης και λανθασμένη στρατηγική

Και τώρα; Τι γίνεται τώρα και τι δεν (πρέπει) να γίνει;

Αυτό, που κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να γίνει, είναι  διάλογος με την «Ελιά». Δεν μπορούμε να « γλύφουμε εκεί που φτύναμε». Ούτε να συμβάλλουμε στην «παλινόρθωση», αυτών που ,κυρίως ,ευθύνονται για τα δεινά της κοινωνίας μας.

Αυτό που, επίσης, δεν μπορεί να συζητηθεί είναι η επιστροφή μας στην κυβέρνηση (Για ποιο λόγο να συμβεί αυτό;)

Κατ αρχάς ,τίθεται το (πρωταρχικό) ερώτημα αν το κόμμα θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, αν εκφράζει κάτι στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία, αν αυτό το 1,1% σηματοδοτεί το τέλος ή μια καινούρια αρχή. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, σήμερα, δεν είναι εύκολη! Χρειάζεται έρευνα και εργασία στην κοινωνία για να δοθούν απαντήσεις!

Ας κάνουμε, όμως, μια υπόθεση εργασίας και ας θεωρήσουμε ότι η ΔΗΜ.ΑΡ πρέπει να εξακολουθεί να υπάρχει. Σε αυτή την περίπτωση  πώς θα πρέπει να πορευτεί;

Συνειδητά ως μια περιθωριακή δύναμη που θα επιδιώκει μόνιμα την «ανάπτυξη χωρίς ανθρωποθυσίες», την δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών, τις μεταρρυθμίσεις και όχι απορυθμίσεις, την διαρκή μέριμνα υπέρ τω ν αδυνάτων ή ως «κυβερνώσα αριστερά»;

Η στρατηγική επιδίωξη (πλέον) της «κυβερνώσας αριστεράς» προϋποθέτει ότι:

-Το κόμμα θα λάβει το πολυπόθητο 3% στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση

-Και αν συμβεί αυτό, θα επιδιώξει προγραμματική συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον είναι πρώτο κόμμα.

Ένα εναλλακτικό σενάριο, θα μπορούσε να είναι μια προεκλογική συμφωνία με άλλα κόμματα και κινήματα της κεντροαριστεράς ( με το «Ποτάμι» , τους «οικολόγους» και άλλους), για κοινή κάθοδο στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές  και με ελάχιστο στόχο την επιδίωξη «συγκυβέρνησης» με άλλα κόμματα στη βάση προγραμματικής συμφωνίας.

Σε κάθε περίπτωση προαπαιτείται σε προσωπικό επίπεδο επιβεβαίωση αξιών και προθέσεων και σε ομαδικό  ανασυγκρότηση, συντονισμένη δράση, πολλή και καλή δουλεία, από όσα μέλη και στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς αποφασίσουν να «παραμείνουν στο καράβι»!

(Υ.Γ. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ την ΔΗΜ.ΑΡ χωρίς τον  Φώτη Κουβέλη-όχι οπωσδήποτε στη θέση του Προέδρου!)

    ΤΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ

                                                                                                    ΜΕΛΟΣ Ν.Ε. ΔΗΜ.ΑΡ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

Back To Top