Ο ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ ΤΟΥ 53

Σαν σήμερα το 1953 έγιναν οι φοβεροί σεισμοί που κατέστεψαν και βύθισαν στο πένθος την Κεφαλονιά, την Ιθάκη και τη Ζάκυνθο…Γεννήθηκα και ανατράφηκα σε μετασεισμικά σπίτια και γειτονιές που παρά την ανοικοδόμηση ήταν γεμάτες ερείπια…η γιαγιά μου Χρυσομοίρα που τη βλέπετε στα ερείπια του οικογενειακής οικίας που στο σαλόνι είχε βαφτιστεί ο πατέρας μου, σε σελίδα της έκδοσης του Κοργιαλενείου Ιδρύματος- Αργοστόλι, ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ, είχε πάντα πένθος αυτή τη μέρα, αφού έχασαν σε δευτερόλεπτα τα πάντα! Εγώ παρόλο που δεν έζησα το μεγάλο σεισμό, αλλά αρκετούς βέβαια μέχρι σήμερα, δεν ΄χω διάθεση να βγω στην πόλη μου που διασκεδάζει απόψε με τουριστική ζωντάνια…Βλέπω τα πρώτα μου έργα, όσα τουλάχιστον έχω, και αναπολώ το μεγάλο πίνακα με ερείπια που είχε αγοράσει στην πρώτη μου εφηβική έκθεση η τότε Νομαρχία Κεφαλονιάς και που μάλλον στην συνέχεια εκλάπη; -δεν υπάρχει πλέον στο κτίριο της νυν Περιφέρειας..και είμαι ευτυχής που δεν συνέπεσε η φετινή πανσέληνος στον κήπο της οικίας- πινακοθήκης που ξαναχτίστηκε από τους γονείς μου, με την αποφράδα επέτειο, αρχή της άλωσης του επτανησιακού πολιτισμού μας…καληνύχτα, χχχ

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ