skip to Main Content
1

Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου στα Μουσάτα στις αρχές δεκαετίας του ‘80 (εικόνες)

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο ας θυμηθούμε πως γιορτάζαμε την ημέρα εκείνη στο χωριό , τότε που το δημοτικό σχολείο υπήρχε ακόμα και το χωριό γέμιζε παιδικές φωνούλες …

Ανήμερα της επετείου, το πρωί , αφού μαζευόμαστε όλοι στο σχολείο ντυμένοι με τις παραδοσιακές μας στολές ( του τσολιά τα αγόρια κ της « Σουλιώτισσας» , όπως λέγαμε εσφαλμένα , τα κορίτσια ) παίρναμε τη σημαία και παρελαύνοντας πηγαίναμε στην μητρόπολη του χωριού τον Άγιο Νικόλα προκειμένου να παρακολουθήσουμε τη δοξολογία . Σημαιοφόρος ήταν ο πιο ψηλός μαθητής της έκτης τάξης ..

Αφού τέλειωνε η δοξολογία , ο πρόεδρος του χωριού εκφωνούσε τον πανηγυρικό της ημέρας . Τα χρόνια εκείνα είχαμε την τιμή να έχουμε πρόεδρο στο χωριό μας έναν σπουδαίο αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης , τον Μίμη τον Ποδηματά ( Μπουρελή) που μας συγκινούσε με τα λόγια του .

Στη συνέχεια έξω από την εκκλησία , στο μικρό καντούνι , αφού παρατασσόμαστε στις θέσεις μας , με βηματισμό επιστρέφαμε στο σχολείο μας για να τοποθετήσουμε τη σημαία στην θέση της . Δεν τελείωνε όμως η γιορτή εδώ … Το πιο «συναρπαστικό» για μας μέρος ακολουθούσε το απόγευμα ..Όλο το χωριό θα μαζευόταν να μας παρακολουθήσει !!

Μετά από μικρή μεσημεριανή ξεκούραση , το απόγευμα της ίδιας μέρας θα γινόταν η εορταστική εκδήλωση που μήνες πριν προετοιμάζαμε , κάνοντας εξαντλητικές πρόβες με τη δασκάλα μας, τόσο με τη χορωδία όσο και με τη θεατρική ομάδα ! Πολλά ήταν τα σκετσάκια που είχαμε παρουσιάσει όπως αυτό με την Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ Μαυρογένους που μιλούσαν για την προσφορά τους στον αγώνα ( Μαντώ η αφεντιά μου , Μπουμπουλίνα η Παναγιώτα Μινέτου ). Ή εκείνο με τη ζωή της Δέσπως Τζαβέλλα . Ακόμα θυμάμαι τον πόνο στα γόνατα από τις πολλές φορές που είχα πέσει στην ξύλινη σκηνή καθώς με πυροβολούσαν οι Τούρκοι , για να φαίνεται όσο πιο φυσική η πτώση μου ..Πολύ ωραίο ήταν επίσης το Δράμα -αν θυμάμαι καλά τον τίτλο – το Γλυκοχάραμα της Λευτεριάς . Η υπόθεση είχε να κάνει με δυο οικογένειες Σουλιωτών του Δήμου και του Λάμπρου Τζαβέλλα που αφού πάντρεψαν τα παιδιά τους , ξεσπάει η επανάσταση …Ο γιος φεύγει για τη μάχη και σκοτώνεται ηρωικά ..Στην τελευταία σκηνή του δράματος η Δόξα ραίνει με λουλούδια τον νεκρό ήρωα ..

Ανάμεσα στα δραματικά έργα παρεμβάλλονταν απαγγελίες ποιημάτων κ χορωδιακά επετειακά τραγούδια .
Γενικά ήταν μια εκδήλωση που έκανε τόσο εμάς τα παιδιά να χαιρόμαστε ,να διασκεδάζουμε , να μαθαίνουμε με ευχάριστο τρόπο την ιστορια μας όσο και τους γονείς και τους χωριανούς που είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν και να μας απολαύσουν . Ήταν μια εκδήλωση που «ζωντάνευε» το χωριό !

Χρόνια πολλά !!!

Σταματούλα Ν. Καλλιβωκά

kefaloniamas.gr

Back To Top