Ωρέ πού πάμε ρε ;

Τις τελευταίες μέρες η κοινωνία κόπτεται, μέσα από τα social media βέβαια, για τα ευτράπελα των Ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού σχετικά με την παρωδία-τελετή έναρξης , τα βρώμικα νερά του Σηκουάνα που φιλοξενούν αγωνίσματα και πρόσφατα με την παρουσία μιας τρανς  αλγερινής  πυγμάχου, διαγωνιζόμενης ως γυναίκα.

Και νιώθουμε σαν να πέφτουμε από τα σύννεφα για όλα αυτά. Σαν κάτι πρωτόγνωρο να αντικρίζουμε.

Παιδιά ας συνέλθουμε. Ας παρουμε μια βαθειά ανάσα και πριν ξανά βουτήξουμε στη λάσπη ας πούμε δυο καθαρές κουβέντες.

Και για να ξεκινήσουμε ρητορικά ρωτώντας , είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες αντιπροσωπευτικο κομμάτι της εποχής που ζούμε ή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό ;

Κι απαντωντας, το πρώτο που θα λεγα είναι ότι στην καθημερινότητα μας και καθοριστική για τις ζωές μας ,είναι πλέον η εικόνα , ΤΟ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ.

Η εικόνα μέσα από την οθόνη είναι αυτή που καθορίζει σημαντικά ζωές και συμπεριφορές, από τη νηπιακή ηλικία ,και ισοπεδώνει σκέψη και κρίση.

Η εικόνα διαπαιδαγωγεί και κυβερνά.

Αυτό γίνεται και στο Παρίσι.

Επίσης, η υποκρισία περισσεύει στον κόσμο μας.

Πλούσιοι ενδιαφέρονται τάχα για τους φτωχούς ,πολιτικοί κόπτονται για την ειρήνη  πουλώντας κι αγοράζοντας όπλα ,άλλοι πόλεμοι είναι “καλοί” κι άλλοι πόλεμοι “κακοί” ,υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταπατούν την ίδια ώρα πανανθρώπινα ήθη και αξίες , ο πλανήτης καταστρέφεται κάθε μέρα κι εμείς αναζητούμε σπηλιές επιβίωσης στο φεγγάρι πίνοντας κόκα κόλα με χάρτινο καλαμάκι.

Η ζωή μάς τρολλαρει κι εμείς σερφάρουμε

Αυτό γίνεται και στο Παρίσι.

Η κανονικότητα , το φυσιολογικό και το δίκαιο τελούν παντού υπό αίρεση. Όλα είναι αλά κάρτ. Το μέτρο έχει παραδοθεί στο μέτριο.

Το ξεχωριστό έγινε ιδιαιτερότητα.

Η φύση σε όλες τις εκφάνσεις της παραβιάζεται.

Αυτό γίνεται και στο Παρίσι.

Ζούμε σε ένα κόσμο που καταρρέει κι εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.

Χρησιμοποιούμε φίλτρα για να φανούμε ομορφότεροι στις φωτογραφιες και μποτοξ για να ξεγελάσουμε το χρόνο έχοντας παραδώσει το πνεύμα μας στην ύλη.