
Σήμερα, το 2025, ο κύριος Μητσοτάκης κάνει μία κομματική επιλογή με κριτήριο και γλώσσα που θυμίζει το προχθές.
«Ακούγοντας τις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού, θυμήθηκα το 2015, όταν βουλευτής τότε ο κύριος Μητσοτάκης, και σε αντίθεση με το κόμμα του, είχε αρνηθεί να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Προκόπη Παυλόπουλο. Μία κίνηση που, από πολλούς τότε, χαρακτηρίστηκε συμβολική και καθοριστική για την επικράτησή του στη Νέα Δημοκρατία. Ότι απευθυνόταν, έλεγε, σε ευρύτερα της κεντροδεξιάς ακροατήρια.
Θυμήθηκα μετά το 2020, όταν ο, Πρωθυπουργός πια, Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μια κίνηση που από πολλούς πάλι χαρακτηρίστηκε συμβολική και «κορωνίδα» της επικράτησής στο κεντρώο χώρο μέχρι ακόμα και στο χώρο της κεντροαριστεράς διότι απευθύνθηκε έλεγαν και πάλι σε ευρύτερα της κεντροδεξιάς ακροατήρια.
Σήμερα, το 2025, ο κύριος Μητσοτάκης κάνει μία κομματική επιλογή με κριτήριο και γλώσσα που θυμίζει το προχθές.
Μητσοτάκης 15, Μητσοτάκης 20, Μητσοτάκης 25. Πολιτική γήρανση; Ή πολιτικό στριπτίζ; Για όσους βλέπουν, πέρα από το δάχτυλό τους, σαφέστατα το δεύτερο. Δείχνει τώρα πραγματικά, τον πραγματικό του εαυτό.
Για να δούμε λίγο το ιστορικό του. Εκτός από τέτοιους συμβολισμούς, πάνω σε ποια πολιτικά θέματα έθεσε ο κος Μητσοτάκης το προοδευτικό του προφίλ.
Έκανε μεταρρυθμίσεις; Όχι.
Ενίσχυσε θεσμούς, για να διασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών; Όχι.
Απελευθέρωσε δυνάμεις διευρύνοντας την παραγωγική βάση της χώρας; Όχι.
Άλλαξε το παραγωγικό μοντέλο για να γίνει η Ελλάδα παραγωγική και ανταγωνιστική; Όχι.
Συνέδεσε και την παιδεία και τον πολιτισμό με την πρόοδο του πολίτη και την ενίσχυση της κοινωνίας; Όχι.
Δυνάμωσε το κοινωνικό κράτος για να νιώσουν οι πολίτες ασφαλείς να ζουν και να δημιουργούν στην Ελλάδα; Όχι.
Έκανε ακριβώς το αντίθετο.
Διεύρυνε ανισότητες. Διέλυσε το κοινωνικό κράτος. Στήριξε την ανάπτυξη πάνω σε ολιγοπώλια. Άνοιξε την παιδεία στο εμπόριο. Διέλυσε το κύρος κάθε σοβαρού θεσμού με τις υποκλοπές και τα Τέμπη και ακόμα και τώρα, μέχρι πρόσφατα, με την άκρατη ονοματολογία γύρω από το την πρότασή του για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η πραγματικότητα είναι ότι το προοδευτικό προφίλ του κου Μητσοτάκη βασίστηκε σε δύο θέματα: την πράσινη ανάπτυξη και τον γάμο των ομόφυλο ζευγαριών. Πλην, όμως, κανένα από τα δύο αυτά θέματα δεν ήταν αυτά που έφερε ο ίδιος στην Ελλάδα. Άλλοι προοδευτικοί πολιτικοί το κάνανε και εκείνος απλώς την ώρα που έγιναν μόδα στην Ευρώπη, τα έφερε εδώ για να ενισχύσει το προοδευτικό του προφίλ. Καλό είναι λοιπόν εκείνοι που αναμασούν το προοδευτικό προφίλ του κυρίου Μητσοτάκη, να καταλάβουν ένα πράγμα: Προοδευτικός και νεοφιλελεύθερος δεν γίνεται.
Δεν γίνεται διότι η προοδευτική σκέψη είναι πεποίθηση. Πεποίθηση που πιστεύει ότι για να είναι μία κοινωνία μπροστά, πρέπει συνέχεια να αλλάζει και να αλλάζει με γνώμονα τον άνθρωπο.
Για να αποφασίζεται συνέχεια και να βρίσκεται συνέχεια η κοινωνία στην υπηρεσία του πολίτη. Ο κύριος Μητσοτάκης πιστεύει, και πάντα πίστευε, ότι πρέπει να υπηρετούμε τη στασιμότητα. Τη λέει σταθερότητα αλλά αυτό το οποίο εννοεί είναι μία κοινωνία η οποία υπηρετεί τους ίδιους και τους ίδιους και τους λίγους.
Μία τέτοια κοινωνία είναι πάντα στάσιμη, και δεν υπάρχει τίποτα πιο συντηρητικό από τη στασιμότητα σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Αυτή η στασιμότητα οδηγεί σε πολιτικές που διευρύνουν σε ανισότητες και σπρώχνουν τον πολίτη και την κοινωνία σε απόγνωση.
Άρα λοιπόν αγαπητοί φίλοι του προοδευτικού χώρου που ακόμα ελπίζετε για μία νέα Νέα Δημοκρατία, μη δυσφορείτε με την επιλογή του κυρίου Τασούλα. Απλά ξυπνήστε και μυρίστε τον καφέ, έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας και έχουμε χάσει απίστευτο χρόνο».
