skip to Main Content
1

2 «όχι», και 2 «μάλλον όχι» στην εξόρυξη υδρογονανθράκων

Ξεκινάμε την παρουσίαση των θεμάτων που συζητήθηκαν στην πολύωρη συνέντευξη των 4 νέων πολιτικών της Κεφαλονιάς με τους υδρογονάνθρακες. Ένα θέμα που επειδή είναι σημαντικό και παίζονται εκατομμύρια (έστω κι αν δεν ξέρουμε σε ποιων τις τσέπες θα καταλήξουν) περιμέναμε ότι θ’ ακούσουμε μία πιστή αναπαραγωγή των κομματικών θέσεων οι οποίες… σφύζουν από «ήξεις αφήξεις».

Διαψευτήκαμε. Οι δύο από τους τέσσερις είχαν μία ξεκάθαρα αρνητική θέση για την εξόρυξη, αντίθετα από την γραμμή που δίνουν τα κόμματά τους, ενώ και οι υπόλοιποι δύο φάνηκαν να είναι αρνητικοί, έστω και με ορισμένα «ναι μεν αλλά».

Ο Γιάννης Βαρούχας στάθηκε μακριά από την γραμμή του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ (ο αντιπολιτευτικός είχε άλλη γραμμή) και είπε ένα ξεκάθαρο «όχι», ενώ και ο Τάσος Παπαθεοδωρόπουλος αρνείται μία επικίνδυνη και ρυπογόνα διαδικασία, τη στιγμή που υπάρχουν άλλες εναλλακτικές πηγές ενέργειες που αξιοποιούνται στο έπακρο από άλλες χώρες.

Ο Γιώργος Κοκκόλης αντιτάσσεται στην εξόρυξη εκτός κι αν δοθούν σοβαρές εγγυήσεις για την ασφάλεια, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει.

Τέλος, ο Σπύρος Καμπίτσης, μιλώντας εκ μέρους του ΚΚΕ, παρότι θέτει κι αυτός θέμα ασφάλειας, δίνει περισσότερο βάρος στο ποιος θα καρπωθεί τα οφέλη από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.

Ας δούμε αναλυτικά τι είπαν:

Γιώργος Κοκκόλης:

Αυτό το θέμα θέλει πολύ προσοχή. Αφενός μεν υπάρχουν γεωπολιτικές διαστάσεις, τα βλέπουμε στην Κύπρο, τα βλέπουμε στην Αλβανία…

Όμως το θέμα των σεισμών δεν είναι η κορυφή του παγόβουνου, είναι ολόκληρο το παγόβουνο!

Δεν μπορεί σε μία περιοχή που έχει τέτοιο πρόβλημα σεισμικότητας να πας να κάνεις κάτι χωρίς να έχει συγκεκριμένες μελέτες που να δείχνουν τι θα γίνει σε περίπτωση που συμβεί το χειρότερο ατύχημα. Πώς αντιδρούν τα δύο νησιά που εμπλέκονται; Ο φυσικός πλούτος της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου είναι το βασικό κομμάτι του τουριστικού προϊόντος.

Αυτό δεν αποτιμάται για μένα σε χρήματα. Ας βρεις τον… θησαυρό του Αλί Μπαμπά. Αν δεν μου εξασφαλίσεις ότι δεν θα γίνει ατύχημα ή αν θα γίνει ατύχημα ότι υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο ώστε να μην έχουμε την εικόνα που είχαμε στο Πέραμα και τη Σαλαμίνα, εγώ είμαι κάθετα κατά. Θέλει τεράστια προσοχή, είμαστε τόπος που έχει ρημαχτεί από αυτό, που το πληρώνουμε, που ξέρουμε ότι έχουμε ραντεβού με το σεισμό κάθε 10 με 20 χρόνια, κάθε 50 για μεγάλους. Δεν έχουμε την πολυτέλεια σε αυτή τη φάση…. Από εκεί και πέρα, αν καταφέρουμε να έχουμε την επιστημονική διαβεβαίωση ότι αυτό το πράγμα μπορεί να δουλέψει με ασφάλεια, για μένα είναι κρίσιμο ως τοπική κοινωνία να απαιτήσουμε ένα μεγάλο ποσοστό να επενδυθεί σε έργα στο νησί. Κι όταν λέω έργα εννοώ έργα πνοής, εννοώ δρόμους, λιμενικές εγκαταστάσεις, πράγματα τα οποία θα δώσουν προστιθέμενη αξία στο προϊόν που θέλουμε να δημιουργήσουμε για την Κεφαλονιά ως προορισμό. Γιατί ο βασικός στόχος είναι, αυτό που είπε ο Τάσος, ότι πρέπει να αναστρέψουμε τη δημογραφική γήρανση και την έξοδο του πληθυσμού από το νησί.
Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να γίνει αν δεν φέρεις έργα υποδομής.

Γενικότερα τα έσοδα τώρα από τέτοιους είδους δραστηριότητες θα έπρεπε να πάνε στο ασφαλιστικό, όπως γίνεται στην Κύπρο και τη Νορβηγία. Να τα αφήσεις στις επόμενες γενιές, με την έννοια ότι εμείς είμαστε η γενιά που αδικήθηκε κατάφωρα από τους γονείς μας στον τρόπο που δόμησαν το κράτος. Πάνω στη δική μας πλάτη παίρνουν σύνταξη και εμείς δεν ξέρουμε αν θα πάρουμε 200 ευρώ ή 100 ευρώ* Μ’ αυτή τη λογική είναι κρίσιμο από τη στιγμή που έχουμε δυνατότητα ανάπτυξης μέσα από αυτό τον τομέα να επενδύσουμε και να διορθώσουμε το λάθος.

– Έχεις εμπιστοσύνη στους θεσμικούς φορείς ότι μπορούν να εξασφαλίσουν με απόλυτη ασφάλεια ότι δεν θα προκύψει κάποιο πρόβλημα από κάποιο ατύχημα;

– Σε μεγάλο βαθμό ,ναι…

* Να σημειώσουμε εδώ ότι η συγκεκριμένη φράση του Γιώργου Κοκκόλη έγινε η αφορμή να ξεσπάσει μία μεγάλη διαμάχη στα κοινωνικά δίκτυα. Εμείς απομονώσαμε τη φράση στη διαφημιστική κάρτα της συνέντευξης γιατί πιστεύουμε ότι σε μεγάλο βαθμό αποτυπώνει μία πολύ πικρή αλήθεια, ίσως την πιο πικρή που ακούστηκε στη συνέντευξη, μια αλήθεια για την οποία κανένας από τους παραβρισκόμενους δεν φάνηκε να διαφωνεί ή να ενίσταται. Όπως γράψαμε κι εχθές, η νέα γενιά, είτε μας αρέσει (σ’ εμάς που ανήκουμε στις προηγούμενες γενιές) είτε δεν μας αρέσει, καλείται να παλέψει σε ένα εχθρικό εργασιακό και επιχειρηματικό περιβάλλον, όχι λόγω ενός πολέμου ή μιας φυσικής καταστροφής αλλά γιατί, ανεξαρτήτως το ποιοι φταίνε, η προηγούμενη γκρέμισε πολλά απ’ όσα και η ίδια είχε χτίσει. Ασφαλώς και όταν λέμε η προηγούμενη γενιά δεν αναφερόμαστε στους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας που δούλευαν όλη τους τη ζωή για να φτάσουν να δουν στα γεράματα πετσοκομμένες συντάξεις πείνας. Υπάρχουν πολλοί υπαίτιοι όμως για την κατάρρευση του ασφαλιστικού.

Εμείς που υπογράφουμε αυτή τη συνέντευξη έχουμε την άποψη ότι αποκλειστικός υπεύθυνος για τη λεηλασία του ασφαλιστικού συστήματος που θα πληρώσει η επόμενη γενιά είναι το πολιτικό προσωπικό αφού αυτό είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Άλλοι πιστεύουν ότι υπάρχουν πιο διευρυμένες αιτίες που διασπείρονται στην ελληνική κοινωνία. Όποιος κι αν φταίει όμως, το αποτέλεσμα είναι ένα: Οι νέοι σήμερα με μεγάλη δυσκολία μπαίνουν στην αγορά εργασίας και ακόμα πιο δύσκολα θα μπορέσουν κάποτε να βγουν από αυτή και συνταξιοδοτηθούν. Γι’ αυτό και φεύγουν κατά χιλιάδες σήμερα, γι’ αυτό και ο Γιώργος Κοκκόλης πρότεινε το σύστημα της Νορβηγίας για τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος από τα τυχόν έσοδα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων.

Τάσος Παπαθεοδωρόπουλος
Η προσωπική μου στάση απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι… «όχι».

Και ο λόγος είναι ότι σε μία εποχή όπου η τεχνολογία προχωρά, δεν μπορούμε να στρεφόμαστε στους υδρογονάνθρακες. Υπάρχουν τόσο πολλές διαφορετικές τεχνολογίες που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε, που επειδή ακριβώς στην Κεφαλονιά, στο Ιόνιο γενικότερα, η πηγή εισοδήματός και ο πλούτος του είναι η φύση, δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε λόγο των σεισμών. Έστω και 1% να υπάρχει πιθανότητα για μία καταστροφή, αυτή θα είναι οριστική. Θα υπάρξει τεράστιο πρόβλημα.

Οπότε θεωρώ ότι δεν πρέπει να κοιτάξουμε απλά το εάν υπάρχει πιθανότητα να γίνει ένα ατύχημα. Πρέπει να δούμε το πώς θα στραφούμε σε κάποια άλλη μορφή ενέργειας που θα μπορέσει να μας δώσει κάτι πολύ περισσότερο. Τα επόμενα χρόνια, ούτως ή άλλως, θα μειωθεί η κατανάλωση του πετρελαίου. Όλες οι προηγμένες χώρες στρέφονται σε άλλες πηγές ενέργειας. Θα μπορούσαμε να στραφούμε ακόμα και στην ενέργεια που παράγουν τα σκουπίδια. Στη Σουηδία, για παράδειγμα, μία περιοχή της Στοκχόλμης, κατά 75%, παράγει ενέργεια από τα σκουπίδια. Εισάγει σκουπίδια για να παράγει ενέργεια…

Γιάννης Βαρούχας
Ο Γιάννης Βαρούχας αρχικά νομίζαμε ότι θα ακολουθούσε τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία τον τελευταίο καιρό ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Ιόνιο, χωρίς να δίνει (εμπράκτως) ιδιαίτερη σημασία στις φωνές που ακούγονται για τους κινδύνους. Όμως τελικά κι εκείνος φάνηκε να έχει μία ξεκάθαρη θέση και τάχθηκε ανοιχτά κατά των εξορύξεων.

Είμαστε σε πρώιμο στάδιο ακόμα, δεν έχει αποδειχτεί ότι τα κοιτάσματα είναι αξιοποιήσιμα, εγώ ελπίζω να μην είναι…

– Αν είναι όμως;

– Αν είναι, εγώ είμαι ενάντια στις εξορύξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία σαφή τοποθέτηση υπέρ της εξόρυξης, με κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες, όπως είπε κι ο Γιώργος, να τηρούνται δηλαδή κάποιες συνθήκες ασφάλειας και ανταποδοτικότητας προς τις τοπικές κοινωνίες. Εγώ πάω λίγο πιο πέρα και λέω «Όχι», συμφωνώ με τους Οικολόγους σ’ αυτό. Εγώ πιστεύω ότι, όπως είπε κι ο Τάσος, πάμε μπροστά, δεν πάμε πίσω. Η χώρα μας έχει το προνόμιο των ανανεώσιμων πηγών σε αφθονία, έχει ηλιοφάνεια σε συντριπτικά ποσοστά, έχει άνεμο, μπορεί να αντλήσει ενέργεια από τις ΑΠΕ, από τον το κύμα…

Κοκκόλης – Και το νησί σ’ αυτό επενδύει κι όλας, είναι αστείο να πηγαίνουμε αλλού…

Βαρούχας – Εκεί πρέπει να είναι το μέλημά μας. Δυστυχώς η χώρα μας δεν έχει την αυτοδυναμία να εξορύξει μόνη της, δεν έχει την τεχνολογία, άρα θα είναι ένας μειονεκτικός εταίρος στη διαδικασία. Υπάρχουν και οι αναφορές ότι σε άλλες περιοχές δεν έχει εισπράξει τα αναμενόμενα… για όλα αυτά λέω ξεκάθαρα ότι είμαι ενάντια.

Σπύρος Καμπίτσης
Ο Σπύρος Καμπίτσης έβαλε το θέμα, όπως και το ΚΚΕ, σε μία καθαρά οικονομική και πολιτική βάση. Ναι μεν αναφέρθηκε σε θέματα ασφάλειας που θα πρέπει να αποσαφηνιστούν, όμως η βασική ένσταση ήταν άλλη. Το αν θα ωφεληθεί ο λαός, και όχι το Κεφάλαιο.

Το ζητούμενο είναι ότι, ακόμα και αν αποδειχθεί ότι υπάρχουν, ακόμα και αν γίνουν οι εξορύξεις, ποιος θα ωφεληθεί; Θα πάρει φθηνό καύσιμο λαός; Όχι. Θα πέσουν οι φόροι; Όχι. Θα κερδίσει περισσότερη ζέστη το χειμώνα; Όχι.

Όλα αυτά είναι μία αλυσίδα. Ποιος θα πάρει μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
(ΚΝ) – Κι αν έπαιρνε ο λαός;
(Καμπίτσης)- Για να έπαιρνε ο λαός θα έπρεπε να βρισκόμασταν σε μία άλλη κοινωνία.
(ΚΝ) – Αν είμασταν σε άλλη κοινωνία;
(Καμπίτσης) – Αν είμασταν σε άλλη κοινωνία… θα το σκεφτόμασταν με τον εξής τρόπο: Είναι ανάγκη αυτή τη στιγμή η εξόρυξη αυτών των πηγών ενέργειας ή έχουμε άλλες; […] Γιατί κι ο τουρισμός κομμάτι της οικονομίας που δίνει δουλειά σε κόσμο είναι, και οι υδρογονάνθρακες κομμάτι της οικονομίας που θα δίνει δουλειά σε κόσμο θα είναι.

Στη δική μας τη λογική έχει σημασία με τι όρους δίνει δουλειά στον έναν και δουλειά στον άλλο… Τι κερδίζει ο κόσμος; Ε, μία η άλλη μας έρχεται…

Τέλος, ρωτήσαμε αν με αυτές τις προϋποθέσεις που ισχύουν σήμερα το ΚΚΕ λέει τελικά «όχι». Κι εκεί απέφυγε να απαντήσει:

«Αυτό είναι σχετικό. Θα πρέπει να το δούμε καλύτερα. “Όχι” στην εξόρυξη, με τις προϋποθέσεις που υπάρχουν… είναι σχετικό»

Στ. Αντύπας – Λ. Αθανασίου, Κεφαλονίτικα Νέα

Back To Top