skip to Main Content
1

Ο ΦΟΥΡΝΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΣΑΤΑ

Λίγα λόγια για τον πατέρα που έκλεισε προχθές τα 80 του χρόνια.
Τρόμος με κυριεύει όταν σκέφτομαι τη ζωή του Κωσταντή του Φούρναρη από τα Μουσάτα, του πατέρα μου. Τρόμος, για όσα θυμάμαι, τρόμος για όσα μου έχει ο ίδιος διηγηθεί. Χωριάτης, «αμόρφωτος», της Πρώτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου, σκυμμένος πάνω από το χώμα, το σιτάρι, το αλεύρι, τη θάλασσα, μια ολόκληρη ζωή δουλειά, δουλειά, δουλειά.
5 χρονών ξυπόλητος στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να γλύφει το λίπος από τα άδεια κονσερβοκούτια της Γερμανικής διμοιρίας που είχε στρατοπεδεύσει δίπλα από το καλύβι του παππού μου του Αναστάση στο Αφράτο, μια οικογένεια που είχε να θρέψει 9 παιδιά. Ο πατέρας μου, χαμογελάει, ευγνωμονεί τους Γερμανούς και λέει πως έτσι επέζησε στην Κατοχή. Γλείφοντας από το δάκτυλό του το λίπος που μάζευε από τα άδεια κονσερβοκούτια των Γερμανών μέσα σε ένα σύννεφο μύγες που πετούσαν πάνω από το σωρό των σκουπιδιών.
Και μετά στο βουνό, στον Αίνο, εντεκάχρονο παιδί να βόσκει μέρα και νύχτα ένα κοπάδι 600 γίδια μόνος του, Είχε την ατυχία να είναι το μεγαλύτερο αγόρι της οικογένειας και είχε δικαίωμα να είναι άντρας αλλά όχι παιδί.
Και μετά λοστρόμος, 6 χρόνια γραμμένα στο Φυλλάδιο του, να ταξιδεύει με σαπιοκάραβα σε όλο τον κόσμο. Από τη Βραζιλία και την Αμερική μέχρι το Κόμπε της Ιαπωνίας.
Και μετά, με τα λεφτά που μάζεψε γύρισε πίσω στην Κεφαλονιά και αγόρασε μια άδεια αρτοποιείου και δούλεψε το αλεύρι και το ψωμί. Με τα χρόνια, ξέχασαν όλοι το όνομα και από Κωσταντής, το αλεύρι τον «ξαναβάφτισε» ΦΟΎΡΝΑΡΗ.
42 χρόνια κράτησε ανοιχτό το φούρνο. 42 χρόνια ΦΟΎΡΝΑΡΗΣ.
Και μετά, όταν σταμάτησε, πήρε το τσαπί. Και σκαλίζει το αμπέλι, μαζεύει τις ελιές, φυτεύει δέντρα και λαχανικά μέχρι σήμερα χωρίς τελειωμό.
Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1938.
Τα τελευταία 30 χρόνια – όσο θυμάμαι τέλος πάντων – δεν κάνει γενέθλια, δεν του εύχεται κανείς κάτι
Χθες το απόγευμα, για κάποιο περίεργο λόγο θυμήθηκα ότι ο πατέρας μου έχει γενέθλια.
Πήρα τα 5 μου παιδιά, τα εγγόνια του, πήρα μερικά κεράκια και αντί για τούρτα ένα καρβέλι και του κάναμε τα γενέθλια του.
Περάσαμε φανταστικά.
Μας υποσχέθηκε από μόνος του ότι δεν πρόκειται να φύγει «για το ταξίδι», αν πρώτα δεν παντρέψει την μικρή μου την κόρη που είναι σήμερα 4 χρονών.
Χρόνια πολλά πατέρα!!! Είμαι σίγουρος ότι θα τηρήσεις την υπόσχεσή σου.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΙΝΕΤΟΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

 

ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΟΝ “ΦΟΥΡΝΑΡΗ”, ΤΟΝ ΔΙΟΝΎΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΌΦΙΛΟ.

Ήμουν κάποιας ηλικίας …… όταν πρωτοείδα μία φράση του Νίκου Καζαντζάκη μέσα σε ένα ένθετο μιας εφημερίδας. Από αυτές που διαβάζουν οι άνθρωποι τα Σάββατα βουλιαγμένοι στον καναπέ με παρέα μία ζεστή κούπα καφέ. Προσπέρασα την φράση σχετικά γρήγορα όπως και όλες τις υπόλοιπες σελίδες της εφημερίδας. Μου πήρε 2 λεπτά για να σταματήσω ό,τι έκανα εκείνη την ώρα και απλώς να σκεφτώ ξανά την φράση. «Φτάσε όπου δε μπορείς», ψιθύρισα. «Μα πως γίνεται να φτάσω εκεί που δε μπορώ να φτάσω;», σκέφτηκα.

Η φράση αυτή με ταλαιπωρούσε για μέρες. Προσπαθούσα να βρω εκείνο τον μηχανισμό που θα ξεδίπλωνε μπροστά μου τον κόσμο που βρισκόταν πίσω από αυτές τις 4 λέξεις. Τι εννοούσε να φτάσω εκεί που δε μπορώ; Και αν μπορώ να το κάνω ποιος είναι ο τρόπος; Οι μέρες περνούσαν και το βάρος των σκέψεων γύρω από το νόημα της φράσης αυτής άρχισε να γίνεται σχεδόν ενοχλητικό.

Έψαχνα απεγνωσμένα σε ιστοσελίδες, βιβλία και εφημερίδες να βρω έναν άνθρωπο που έφτασε εκεί που δε μπορούσε. Τίποτα. Απογοήτευση. Σκέφτηκα πως ήταν ένα ακόμη ουτοπικό απόφθεγμα, Από εκείνα που εύκολα ειπώνονται αλλα ποτέ δεν πραγματοποιούνται. Ψάχνοντας λοιπόν συνάντησα ιστορίες ανθρώπων που πάλεψαν. Που πάλεψαν σκληρά και τα κατάφεραν. Υπέμειναν και επέμειναν στον σκοπό και στο όνειρό τους. Και πέτυχαν.

Τότε λύθηκαν όλα μέσα μου. Ο Καζαντζάκης δεν εννοούσε να φτάσει κάποιος εκεί που δε «μπορεί» χωρίς κόπο. «Φτάσε εκεί που νομίζεις ότι δε μπορείς να φτάσεις». Η φράση αυτή μου πήρε 6 μήνες για να καταλάβω πως μέσα της κρύβει προσπάθεια, κόπο, υπομονή και κυρίως πίστη στον εαυτό μας.

Πόσο δίκιο είχε. Μέσα σε 4 λέξεις χώρεσε αυτό για το οποίο έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία και έχουν γίνει εκατοντάδες διαλέξεις: Να πιστεύεις στον εαυτό σου. Και όταν το καταφέρεις αυτό «Φτάσε όπου δε μπορείς».

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΦΙΛΙΠΠΑΤΟΣ

Back To Top