Βουτιά στο ελληνικό καλοκαίρι μου…
…στο γαλάζιο και το άσπρο των νησιών, στις χρυσαφένιες παραλίες του Αιγαίου, στο χταποδάκι με ούζο και στη δροσερή χωριάτικη σαλάτα πλάι στο κύμα, στα ξέφρενα πάρτι και στα ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα, στα γραφικά καφενεδάκια στα φρεσκοασβεστωμένα σοκάκια με τις ολοάνθιστες βουκαμβίλιες.
…στον πολιτισμό, στα μεσαιωνικά κάστρα, στις βυζαντινές εκκλησίες, στο κατάλευκο μάρμαρο και στους πολύχρωμους καμβάδες.
…στον Δεκαπενταύγουστο, σε κατάλευκα ξωκλήσια και μεγαλοπρεπείς εκκλησίες, στα καλοκαιρινά πανηγύρια και τις γιορτές με “οικοδέσποινα” την παράδοση.
Αυτό το καλοκαίρι, το “χρωστάμε” στον εαυτό μας, να ταξιδέψουμε, να ξανασυστηθούμε στην ελληνική φύση, να ξαναγυρίσουμε σε θύμησες παιδικές.
Όχι, η πανδημία δεν έχει περάσει ακόμη, αλλά φέτος, γνωρίζουμε πώς μπορούμε, με μάσκα και αποστάσεις, να περάσουμε καλά και να αφεθούμε στη μαγεία του ελληνικού καλοκαιριού, έπειτα από έναν μακρύ, δύσκολο “χειμώνα”.
Μην ξεχνάτε πως, όπως τραγουδάει κι ο Μανόλης Φάμελος: “στο τέλος όλες οι υπόγειες στοές βγάζουν σε ένα φωτεινό καλοκαίρι”.
